dumaan ang mga panahon....masaya ang batang iyon isang araw nagising ako...malaki na pala ang batang nagangat sa akin sa putik..isa na cyang maganda at malaking dalaga...marami na ang nagbago....nde na cya nakikipaglaro sa akin ganya noon pero ok lang...iniintindi ko na malaki na cya at may isip na marami na ang nais nya gawin kaysa makipaglaro sa lumang laruan.....tumagal ng tumagal...nde na napapansin batang iyon ang mga laruan nya...kahit ang mga paborito nyang laruan na kasama ko noon ay nde na nya kinakausap o ni hinahawakan man lang...malungkot ako....parang wala na ang masigalang batang iyon....isang araw pumasok ang batang iyon sa silid....tumakbo cya sa kama at umiiyak.....dinampot nya ako..at kinausap....cnabi nya sa akin ang kanyang nararamdaman.....nalungkot ako sa cnabi nya....niyakap nya ako....at naglakad palabas ng bahay....nagpunta kami sa parke at naglakad lakad....masaya ako muli kong nakasama ang batang iyon ang nagbigay sa akin ng bagong buhay.....nasa likod kami ng malaking puno umupo cya at bumulong...nde ko lam kung ano ang cnasabi nya....nde ko maintindihan.....tumayo cya at naglakad gusto ko sumigaw at sabihin na isama mo ako pero nde nya ako maririnig isa lang akong manika.....umiiyak ako ano ang gagawin ko....nasanay ako na kasama ko ang batang iyon wala akong magawa...parang nakapako ang mga kamay ko....nawalan ng silbi ang aking katawan...ang utok ko lang ang gumagana....hanggang bumuhos ang ulan...kasabay ng pag patak ng luha sa aking mga mata....nalala ko ng una nya ako makita sa bakuran nila.....isang maruming manika.....tuluyang lumakas ang ulan at napaisip ako..lagi na lang ba ganito ang buhay ko...pag napag desisyunan mo na ang gagawin mo kasama ang taong nais mo lagi makasama ay iiwan ka lang...sana hinayaan na lang nya ako sa putikan ng una nya ako makita..ng nde ako masanay na kasama ko pa cya...
sana ay nde nya ipinakita na may silbi pa ako ng nde ko nararamdaman ang ganito.......
sana cnabi nya kung bakit naglaho ang pangako na magsasama kami lagi...
nde ko lam ang gagawin isa lang ako manika...
walang kayang gawin...
isang munting laruan na naghahanap ng kalaro...
ngunit lagi na lang iniiwan pag pinagsawaan na......
tama ba na mangyari sa akin ito......
muli bang may dadampot sa akin at bibigayn ako ng bagong lakas...
iiwan din ba nya ako...
magtatago na lang ako lilim ng puno at nde na maghahangad na mag makakuha pa sa akin...
tama na ang nakaraan....
masakit ang mga pangyayari.....
liligay pa ba ako....
kelan iyon....
No comments:
Post a Comment